Bu akşam yağan yağmura eşlik ettim ben de,ikimiz vokal yaptık...
Ağlamak,insanı rahatlatır derler. Kimi bencil insanlar vardır ki,bunu her zaman zayıflık diye nitelendirirler. Ben onların insan olduklarını sanmıyorum aslen.Şu okuyup bitirdiğim roman var ya hani..". David Nicholls-Bir Gün".
Kitabı bitirdiğim anda,gözlerimden süzülen yaşlara inanamıştım. Romandaki Dexter ve Emma karakterlerinin yaşadıkları hayat ve biraz geç kalınmışlıklarla dolu aşkları ve sonra günün birinde birleşmeleri ve Emma'nın ansızın ölümü...Tüm bu anlatılanlar bizlerin hayatlarından birer kesitti sanki ve çok daha fazlası.
Durup hayatını sorgulattıran bir romandı bu,çıkardığım dersler vardı. Bu akşam Attila İlhan şiirleri var kulağımda,ne de güzeller ve ne kadar içtenler...İçten olan herşey eşsiz gelir bana,tüm gülüşler-tebesssümler-tavırlar...Öyle garip bir döngünün içinde ki hayat,birileri hayatınızdan giderken başka birileri geliveriyor hayatınıza ansızın... Engel olmak isteseniz de olmuyor,engel olamıyorsunuz! Tıpkı eşsiz anlar gibi,eşsiz fotoğraf anları gibi bazı insanlar.Gözlerime günlerdir içmediğim vitaminler,takviye ilaçları çarpıyor birden.
Ben bana hasar veren ve vermeye çalışan ne kadar insan var ise,çıkardım onları hayatımdan.Gülüşümdeki sıcaklıktan,gözlerimdeki ışıltıdan bahsediliyor kimi zaman... Bazen ben de görüyorum bunu,hissediyorum diyelim ya da. Bazense hiç ama hiç hissedemiyorum bunları,sanki ben bir fanustayım. Fanusun ağzı kapalı,oksijensiz kalıyorum gitgide ve gitgide o temiz hava tükeniyormuş gibi hissediyorum. İnsanların merak ettiği hayatım, bana göre belli bir rutinde gidiyor. Planlı,programlı bir hayat işte...Çok zamansız yapılan sürprizlerden bile hoşlanmadığımı anladım bir süre önce...Mantıksız ve yapmacık,menfaatçi insanlardan nefret ettiğimin farkına vardım.
Bir süre belki neşeli olamayacağım,sessiz olacağım...Yalnızlığı isteyip,kendimi dinleyeceğim. Buna ihtiyacım oluyor bazen. Hayat ve zaman akıp gidecek,yine fotoğraflar çekilecek... Ama ben biraz daha sessiz olacağım hepsi bu.
Sevgiyle ve fotoğrafla kalın.
EMİNE.
Ağlamak,insanı rahatlatır derler. Kimi bencil insanlar vardır ki,bunu her zaman zayıflık diye nitelendirirler. Ben onların insan olduklarını sanmıyorum aslen.Şu okuyup bitirdiğim roman var ya hani..". David Nicholls-Bir Gün".
Kitabı bitirdiğim anda,gözlerimden süzülen yaşlara inanamıştım. Romandaki Dexter ve Emma karakterlerinin yaşadıkları hayat ve biraz geç kalınmışlıklarla dolu aşkları ve sonra günün birinde birleşmeleri ve Emma'nın ansızın ölümü...Tüm bu anlatılanlar bizlerin hayatlarından birer kesitti sanki ve çok daha fazlası.
Durup hayatını sorgulattıran bir romandı bu,çıkardığım dersler vardı. Bu akşam Attila İlhan şiirleri var kulağımda,ne de güzeller ve ne kadar içtenler...İçten olan herşey eşsiz gelir bana,tüm gülüşler-tebesssümler-tavırlar...Öyle garip bir döngünün içinde ki hayat,birileri hayatınızdan giderken başka birileri geliveriyor hayatınıza ansızın... Engel olmak isteseniz de olmuyor,engel olamıyorsunuz! Tıpkı eşsiz anlar gibi,eşsiz fotoğraf anları gibi bazı insanlar.Gözlerime günlerdir içmediğim vitaminler,takviye ilaçları çarpıyor birden.
Ben bana hasar veren ve vermeye çalışan ne kadar insan var ise,çıkardım onları hayatımdan.Gülüşümdeki sıcaklıktan,gözlerimdeki ışıltıdan bahsediliyor kimi zaman... Bazen ben de görüyorum bunu,hissediyorum diyelim ya da. Bazense hiç ama hiç hissedemiyorum bunları,sanki ben bir fanustayım. Fanusun ağzı kapalı,oksijensiz kalıyorum gitgide ve gitgide o temiz hava tükeniyormuş gibi hissediyorum. İnsanların merak ettiği hayatım, bana göre belli bir rutinde gidiyor. Planlı,programlı bir hayat işte...Çok zamansız yapılan sürprizlerden bile hoşlanmadığımı anladım bir süre önce...Mantıksız ve yapmacık,menfaatçi insanlardan nefret ettiğimin farkına vardım.
Bir süre belki neşeli olamayacağım,sessiz olacağım...Yalnızlığı isteyip,kendimi dinleyeceğim. Buna ihtiyacım oluyor bazen. Hayat ve zaman akıp gidecek,yine fotoğraflar çekilecek... Ama ben biraz daha sessiz olacağım hepsi bu.
Sevgiyle ve fotoğrafla kalın.
EMİNE.
Hüzün ve gözyaşıdır insanı daha bir insan yapan. Romanı okuma fırsatı bulamadan filmini izledim. O sahne, sanki insanın beynine inen bir çekiç darbesi...
YanıtlaSilMerhaba Nedim,
YanıtlaSilKesinlikle filmi bulup izlemem lazım benim...Roman çok etkili...
Bu arada biz nerden tanışıyoruz? :)
Merhaba Emine,
YanıtlaSilBilinen anlamı ile tanışmıyoruz. Hiçbir şeyin tesadüf olmadığına inanırım. Sayfanızdan en sevdiğim uğraşılardan biri olan fotoğraf yoluyla haberdar oldum. Bir ziyaret edeyim dedim, geldim baktım yazı da var, fotoğraf, sonra şiir ve kitap. Yazılarınızı da okuyunca kendimden de bişeyler katmak istedim ve üye oldum. :)
"ONE DAY" i izledim...
YanıtlaSilSanki o kamyonet Emma'ya değil de bana çarptı...
Evet hiçbir şey tesadüf değil,Eskişehir'den CAN TEZOL!u tanırım bu arada.
Bu bloğu da henüz paylaşmam gereken onlarca fotoğraf,yazı,fikir alışverişi için oluşturdum. Sanırım iyi yaptım:)
Merhaba Emine,
YanıtlaSilCan Tezol kardeşim fotoğraf ile tanıdığım dostlardan bir tanesi. Fotoalem'den tanıdığım birçok fotoğrafçı arkadaş var. Fotoğraf paylaşmaya başladığım ilk sitelerden birisi FA, bir süre ben de orada fotoğraf paylaştım ama bazı sebeplerden dolayı uzun süredir orada fotoğraf paylaşmıyorum. Sonra zamanla öğrendim ki, paylaştıklarım fotoğraf değilmiş. Kafamda fotıoğraf adına bir sürü şey var ama bazılarına yeteneğim, bazılarına ekipmanlarım, bazılarına da ortam bulamadığımdan mı nedir ben de en iyisi kendim için çekeyim, çekerken duyduğum huzur ve mutluluk bana yeterli dedim. Ara ara yerli yabancı bir iki sitede paylaşım yapıyorum. Daha çok izlemeyi tercih ediyorum. Bir de facebook'ta kendi adıma bir sayfa oluşturdum oraya arşiv misali yüklüyorum.
Böyle bir blog'u oluşturmakla iyi yapmışsınız, beyinlerden beyinlere fikir ve bilgi alışverişi olması gerek yoksa hayatın ne anlamı olabilir ki! Daha fazla insana ulaşabilmenizi diliyorum. FA'de ki fotoğraflarınızın bir kısmını izledim, yazdıklarınızı okudum, oraya yorum yazmadığım için sizin fotoğraflarınıza da yazamadım. Her zaman hikayesi olan fotoğrafları, yüzleri izlemeyi sevmişimdir. Sizin fotoğraflarınızda da bunlar bolca var. Farklı ve güzel çalışmalar, yoğun emek harcanmış fotoğraflar. Fotoğraflarınızı ilgiyle ve takdirle izledim, sizi kutluyorum.
Son söz, O kamyonet sanki bana çarptı.
Saygılar,
Can,çok iyi bir insandır.
YanıtlaSilBöylesine iyi bir insan ortak tanıdığımız çıktı,buna ayrıca çok sevindim.
Ben de yeni üyesi oldum diyebilirim,fotoalem.com için.
2011 aralığı olabilir üyelik tarihim.
Bir şekilde paylaşımlarımı sunmaya çalışıyorum...
Fotoğraflarım ve ışık köleliğim adına sonsuz teşekkürler,onure oldum.
Sevgi ve selamlar yağmurlu İstanbul'dan:)
EMİNE.